In De vloek van de FauTenkampioene neemt de auteur de lezer mee naar het verleden. Hoewel dit al het zesde boek is in de ‘Peppelreeks’, hebben we hier niet te maken met een vervolg, maar met een heuse prequel. In dit boek komt de lezer alles te weten over de voorgeschiedenis van de Peppelvrienden Miete, Mattias, Broes en Senne. De lezer verneemt daarbij dat dit viertal bestaat uit de auteur zelf, ‘de Bel’ en zijn jeugdvrienden. Je krijgt dus een verhaal voorgeschoteld met echt bestaande personages. Op deze manier krijgt het geheel een realistische inslag, al zijn de aangedikte gebeurtenissen met de nodige humoristische noten nooit ver te zoeken.
Het verhaal speelt zich af tijdens de jeugdjaren van deze hechte vriendenclub. Daarbij gaat uiteraard heel wat aandacht naar het leven in de klas en op de school. Wanneer meneer Van Dale, hun leerkracht, bij een ongeluk betrokken raakt, krijgen ze een vervangster. Deze is niet bepaald sympathiek te noemen. Met haar struise bouw, ijzige blik en ijzeren discipline is de lol er al gauw af. Marc, Jan, Mie, Selle en Yoko besluiten om actie te ondernemen. Ze komen daarom bijeen in de boomhut van Yoko. ‘s Nachts voeren ze daar een magisch ritueel uit om hun vervangster, mevrouw Knotters, te vervloeken en van de school te verbannen. Wat de vrienden echter niet weten, is dat er in de boomhut een verborgen sporttas staat met een ontvreemde graal erin. Wanneer diezelfde nacht de dief op bezoek komt om de graal op te halen, wordt het wel heel erg spannend voor de vijf vrienden. Gelukkig slagen ze erin om de belager uit te schakelen. Maar dat is niet alles, want wanneer de ouders van Yoko beslissen dat ze definitief verhuizen naar Gabon, wordt het voor de vrienden pijnlijk duidelijk dat ze hun vriendin nooit meer zullen terugzien.
De keuze om van dit boek een prequel te maken, is een goede zet geweest. Waar het vijfde Peppelboek niet meer zo erg wist te verrassen, biedt dit boek meer perspectieven. Door de personages terug te brengen naar hun oorsprong, zijn er veel meer mogelijkheden. Toch blijft de structuur van het verhaal behouden. Dit alles wordt doorspekt met de typische ‘Marc De Bel-ingrediënten’: pestpubers waarmee de hoofdpersonages af te rekenen krijgen, de eerste verliefdheden, een uitgekiende mix van actie en spanning.
Opvallend is de melancholische ondertoon van dit verhaal. Met rake beschrijvingen van de situatie en aanvullingen met muziekfragmenten van onder andere The Beatles wordt er een sfeer opgeroepen die doet verlangen naar de jaren zestig. Voor jongere lezers zal dit niet zo opvallen, maar ook zij kunnen de melancholie ervaren in het vertrek van Yoko. Dat mag zelfs letterlijk genomen worden, want zij blijkt ondertussen gestorven te zijn. Yoko werd namelijk door stropers omgebracht waartegen ze strijd leverde. De auteur laat hier een knap staaltje van zijn schrijverstalent zien. De beschrijving van het verleden in combinatie met het bekijken van een oude jeugdfoto roept hier de juiste gevoelens op. ‘Ik voel weer die vertrouwde hand op mijn schouder, twee armen om me heen, een zoen in mijn nek. “Het lijkt wel alsof ie net is genomen”, zegt Mie, kijkend naar de foto in mijn hand. “Haar oma had dan toch gelijk”, zeg ik. “Ja, helaas wel.” “Die verdomde rotstropers!” vloek ik tegen de spiegel van de kast. Het kortgeknipte jongetje is weg. Mijn pruik is wat grijzer geworden. Maar Mie en de vlinders zijn gebleven.’
Illustrator Jan Bosschaert vat dit fotomoment uiterst subtiel in een knappe compositietekening van de foto. Opmerkzame fans herkennen Bosschaert zelf (verkleed als ridder), de auteur (als Beatle met pruik op) en zijn vrouw Mie Buur. Bosschaert weet dus echt een meerwaarde aan het verhaal te geven.
Dit boek is niet het beste werk van deze auteur, maar kan toch een aanrader genoemd worden. Vooral liefhebbers van de Peppels zullen dit boek erg smaken. [Kristof Sas] Masquer le texte

Yoko, geboren in Gabo, zit op de middelbare school en heeft een aardige vriendenkring. Als de geliefde meester Van Dale een ongeluk krijgt, komt een vervanger. Mevrouw Knotters, al snel Castafiore genoemd, is een ramp. De leerlingen willen iets doen en op initiatief van Yoko wordt een bezwering over haar uitgesproken. Deze lijkt te werken, ze gaat inderdaad weg, maar de oorzaak daarvan ligt bij haar deelname aan verschillende diefstallen. Een humoristisch boek zonder literaire pretenties over het schoolleven van een aantal vrienden, waaronder Kikker (ik-figuur). Vooral veel lol maken en zo tussendoor een opmerking over vooroordelen. De schoolscènes, vooral de omgang met mevrouw Knotters en Peuk, de surveillant, zullen de jonge lezers zeker boeien. Ook de wijze waarop de vrienden met elkaar omgaan en de verwijzingen naar eerste verliefdheden zijn aardig beschreven. De opbouw van het verhaal is echter minder geslaagd. Het begint met de mededeling dat Yoko vermoord is door stropers en het boek eindigt er ook mee. Er wordt echter helemaal niets mee gedaan. Een aardig, herkenbaar en humoristisch verhaal, voorzien van diverse tekeningen, geheel gedrukt in bruine steunkleur op quasi-oud papier; nieuwe omslagillustratie. Eerste deel van de zesdelige Peppels-serie. Vanaf ca. 10 jaar. Masquer le texte