In 2034 wint gastland Vlaanderen (ondertussen onafhankelijk, dat spreekt!) de Wereldbeker voetbal. In het uitverkochte Philip Dewinter-stadion (jawel!) in St.-Niklaas mist tegenstander Turkije de penalty die het alsnog langszij had kunnen brengen. De Vlaamse doelman, Zarcko Vandegeneugten, staat zelfs vreemd genoeg op het beslissende moment met zijn rug ostentatief naar de penaltystip gekeerd. Die Zarcko Vandegeneugten, de beste doelman aller tijden, is het hoofdpersonage in de satirische roman De verveling van de keeper van Dimitri Verhulst. In tegenstelling tot zijn debuut,De kamer hiernaast uit 1999, heeft de schrijver gekozen voor de wat ouderwetse, maar hier adequate vertelvorm met een alwetende verteller, maar in het laatste hoofdstuk weet hij ons verteltechnisch nog aardig te verrassen. De lezer wordt bovendien bij elk nieuw hoofdstuk omstandig gebrieft waarover hij nu weer te lezen zal krijgen en ook dat draagt bij tot het grappige karakter van de roman.

Het verhaal ligt heerlijk ingebed in de Vlaamse sfeer. Vlaanderen heeft uiteraard een ministerie van Volksvlijt, een museum voor Propaganda. 'De Pallieter' is de nationale krant en voor een voetbalwedstrijd begint, wordt het wachten van de supporters vanzelfsprekend verzacht door een optreden van vaandelzwaaiers. Het hoofdpersonage in deze vlotte satire heeft dan weer een niet erg Vlaams klinkende voornaam, Zarcko, wat hem ook hierdoor tekent als een vreemde eend in de bijt. Hij wordt in het eerste hoofdstuk al meteen voorgesteld als de beste doelman ooit, maar eigenlijk is dat hoofdzakelijk de hoogstpersoonlijke mening van de verteller: niemand blijkt zich Zarcko nog te herinneren en bovendien hield hij er nogal aparte keeperstechnieken op na. Verder wijkt hij duidelijk af van het zuivere Vlaamsbeeld zoals dat in 2034 gewenst wordt, want hij was in zijn jeugd verliefd op een joods meisje en speelde straatvoetbal met Turkse jongens.

Leuk om te constateren is dat de schrijver ook sporttechnisch niets aan het toeval heeft overgelaten en in het verhaal herkenbare bijzonderheden heeft gestopt: het publiek dat volks 'pienantie' roept voor penalty en de schrijver heeft ook weet van die merkwaardig wegdraaiende vrijschop door een Braziliaanse speler, die de bal blijkbaar precies op het ventiel had getrapt. De verveling van de keeper van Dimitri Verhulst is een bijzonder aangename en vlotte satire. [Christiaan Hemelaer] Verberg tekst

Het is het jaar 2034 en België speelt in de finale van het WK voetbal tegen Turkije in Gent. De Belgen zijn onverslaanbaar - de keeper is in alle wedstrijden niet éénmaal aan de bal geweest en verveelt zich rot ... Verhulst (1972) schetst een humoristisch relaas waarin hij elementen verwerkt van de Vlaamse 'boerenroman' (vergl. Streuvels) en van de picareske of schelmenroman (Uilenspiegel) in een voetbal-setting. Dat levert een uiterst onderhoudend verhaal op, goed en boeiend verteld met leuke vondsten en wendingen in een aantrekkelijke stijl en met bloemige Vlaamse beeldspraak. Door onderwerp, stijl en vertelwijze aantrekkelijk voor een breed publiek. Paperback; kleine druk.